2009

Holocaust is vanuit wetenschappelijk oogpunt een ongelukkige term. Het is geen objectieve maar een sacrale benaming, een mystiek begrip van bijbelse oorsprong (brandoffer opgedragen aan god). Holocaust verwijst naar slachtoffers, niet naar daders. De term verraadt het perspectief van slachtoffers en hun onvermogen om het gebeurde Gie van den Berghe : Die Uitbuiting van de holocaust te begrijpen. [...] Om redenen die ik verderop uiteen zal zetten zal ik het begrip revisionisme niet gebruiken als benaming voor de ontkenning van de jodenuitroeiing door de nazi's, maar vervangen door ontkenning of negationisme (afgeleid van negatie). Tenzij anders aangeduid verwijs ik met gaskamers naar gaskamers die gebruikt werden om mensen te vermoorden, niet die waarin ontluisd werd. [...] Een laatste opmerking betreft de evolutie van mijn denken over de judeocide. Zoals het ontkenners betaamt insinueren de Vlaamse negationisten dat die evolutie te wijten zou zijn aan omkoperij, aan de kansen die mij worden geboden. Dat zij niet begrijpen dat iemands denken evolueert, begrijp ik, dat is inderdaad geen kenmerk van starre doctrines zoals het negationisme.

This is an excellent overview of the revisionist point of view in the Dutch Language. It was so far available in dozens of fragments. We have only put it together for the sake of the quiet reader, sitting in an armchair, close to the fireplace, in winter.

Norman FINKELSTEIN, De Holocaust-Industrie
Bespiegelingen over de exploitatie van het joodse lijden

Mets en Schilt (Amsterdam) Globe (Gent), <pdf> 84 pag. 600K

Dit boek is een ontleding van en een aanklacht tegen de Holocaustindustrie. Op de hiernavolgende bladzijden zal ik betogen dat de 'Holocaust' een ideologische voorstelling van de holocaust van de nazi's is. Net als de meeste andere ideologieën vertoont ze een, zij het vaag, verband met de werkelijkheid. De Holocaust is niet een arbitraire, maar eerder een intern samenhangende constructie. De centrale dogma's ervan ondersteunen significante politieke en klassenbelangen. De Holocaust is zonder meer een onmisbaar ideologisch wapen gebleken. Door het in stelling te brengen heeft een van de meest geduchte militaire machten ter wereld, met een verschrikkelijke staat van dienst wat de mensenrechten betreft, zich opgeworpen als een 'slachtofferstaat'; en evenzo heeft de meest succesvolle etnische groep in de Verenigde Staten zich de slachtofferstatus toegeïgend.

Richard HARWOOD, Stierven er werkelijk zes miljoen?
pdf 48 s.

INLEIDING
Natuurlijk is misbruik van afschuwelijke wreedheden voor propaganda doeleinden
niet nieuw. Elk conflict van de 20-ste eeuw ging ermee gepaard en zonder twijfel zal dat ook blijven gebeuren. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werden de Duitsers feitelijk beschuldigd van het eten van Belgische baby's, zowel als van er genoegen in hebben ze in de lucht te gooien en ze aan hun bajonetten te spietsen.
De Britten beweerden ook dat het Duitse leger een "Lijkenfabriek" in gebruik
hadden, waarin ze de lichamen van hun eigen doden uitkookten teneinde glycerine en andere produkten te verkrijgen, een uitgekiende belediging aan het adres van de eer van een keizerlijk leger.
Na de oorlog kwamen echter de herroepingen: inderdaad werd een openbare
verklaring afgelegd door de minister van Buitenlandse Zaken in het Lagerhuis, die
excuus aanbood voor de beledigingen aan de Duitse eer, waarbij hij toegaf dat die
slechts oorlogspropaganda waren geweest. [...]

Fred LEUCHTER, Het Leuchter Rapport

Dit is de vertaling van "Auschwitz: The End of the Line. THE LEUCHTER REPORT. The first Forensic Examination of Auschwitz. , uitgegeven door Focal Point Publications, Londen, juni 1989.
Deze vertaling gebeurde naar best vermogen. Bij eventuele twijfel of discussie geldt vanzelfsprekend de originele versie. Om diverse redenen werden in deze vertaling enkel de bijlagen overgenomen, die noodzakelijk of behulpzaam zijn bij het lezen van de tekst.
Om de zaak visueel beter te kunnen vatten beveel ik de videoband "Leuchter in Poland" aan, verkrijgbaar bij de Werkgroep Vrij Historisch Onderzoek. Het standaardwerk over Auschwitz is ontegensprekelijk Stäglichs "Der Auschwitz Mythos", dat ook in het Engels en Frans verkrijgbaar is.
VHO, Antwerpen, 21 juni 1990

Hoge Raad - Strafkamer

"Discriminerend is, dat de Holocaustmythe in stand wordt gehouden door de Joden en dat het Duitse volk ten onrechte wordt beschuldigd. " en - "De Holocaustmythe betekent een onterechte beschuldiging ten aanzien van het Duitse volk en belediging zolang er geen bewijs is." en - "Verhalen over vergassingen in de concentratie kampen in de Tweede Wereldoorlog zijn onzin. Uit proeven is gebleken dat er nooit mensen vergast kunnen zijn." en - "Het Joodse volk is zelf misleid door valse berichten. Door haar geïsoleerde positie is het Joodse volk misleid. [...]

ZIONIST OFFENSIVE !

Anti-Semitism and Hypocrisy in Dutch Society (engels)

Manfred Gerstenfeld

Verbal and violent anti-Semitism in the Netherlands is probably greater today than it has been during any other time in the last two centuries except the Nazi occupation. Excessive Dutch tolerance has become an incentive for crime. Developments in anti-Semitism and anti-Israelism are a good indicator of what is happening in Dutch society at large. [...]

Siegfried VERBEKE, Otto Frank publiceerde niet Anne's authentieke dagboek

Nadat in 1980 bij de Parijse uitgeverij "La Vieille Taupe" in het boek "Vérité historique ou vérité politique?" prof. em. Robert Faurisson in een geruchtmakend essai de authenticiteit van het dagboek van Anne Frank in twijfel had getrokken, publiceerde de Belgische revisionistische stichting "Vrij Historisch Onderzoek" in 1985 hiervan een vertaling.
Na de dood van Otto Frank in 1980 kwamen de handschriften in het bezit van het Nederlandse "Rijksinstituut voor oorlogsdocumentatie" (RIOD) dat in 1986 "De Dagboeken van Anne Frank" (ook genoemd "The critical edition") publiceerde en waarin o.m. geprobeerd werd de argumenten van Robert Faurisson te weerleggen.
In 1991 publiceerde de stichting "Vrij Historisch Onderzoek" een heruitgave van het essai van Faurisson, aangevuld met een door Siegfried Verbeke opgesteld kommentaar op de bevindingen van het RIOD, onder de titel "Het 'Dagboek' van Anne Frank: een kritische benadering", en verspreidde deze in Nederlandse bibliotheken en scholen.

GERECHTSHOF TE AMSTERDAM

SIEGFRIED MARIA THEO CORNEEL VERBEKE, wonende te Antwerpen, België,
APPELLANT,
procureur: mr. C.N.M. Dekker,
t e g e n
1. de stichting ANNE FRANK STICHTING,
gevestigd te Amsterdam, [...]

Faurisson vs. Anne Frank
U schrijft zelf in Dietsland-Europa teksten over de negationisten waarin u soms toch straffe standpunten inneemt. Zo sprak u in september 1979 bijvoorbeeld over 'de holocaust-zwendel' van 'sluwe zakenlui'.
Raes: "In een publikatie die geen Vlaams Blok-publikatie is kan ik iets ruimer mijn mening verkondigen dan ik dat als parle?mentair kan. Misschien zit daar een zekere schizofrenie in."
In uw bespreking van het boek van Eric Delcroix over de Franse anti-negationismewet meldt u dat Delcroix schrijft dat men in België heeft afgezien van zo'n wet, en uw commentaar daarop luidt: 'Was dat maar waar'.
Raes: "Ik ga u toch niet verbazen met te zeggen dat ik die wet liever niet had gehad. Dan hadden we onze eigen gewetenspro?blematiek niet gehad of de aandacht daarrond die ook weer meebrengt dat de tegenstrever of de nieuwsgierige zich toe?spitst op dat probleem alsof dat voor het Vlaams Blok het belangrijkste thema is. Terwijl wij andere thema's hebben, wij zijn voortdurend bezig met de politiek van vandaag en met die voor morgen. En als politieke partij besteden wij liever geen energie aan het voortdurend oprakelen van zaken uit het verle?den. Wat niet weg?neemt dat mensen die daar tijd en aanleg voor hebben daar wel rond bezig kunnen zijn."
Dietsland-Europa of Revolte worden toch hoofdzakelijk gelezen door mensen die ook in het Vlaams Blok staan. De lectuur van negationistische artikels moet dan toch een zekere invloed op hen hebben. Gaan uw militanten die dat lezen dan niet mee in de richting van de negationisten beginnen denken?
Raes: "Ik weet het niet. Ook in Dietsland-Europa propageert men toch niet echt een negationisme, wat men wel verdedigt is het recht op vrij onderzoek."
Maar ook iemand als Faurisson, die u nog in oktober 1989 in Dietsland-Europa hebt aangeprezen, is een negationist: hij ontkent het bestaan van de gaskamers.
Raes: "Tja, maar toch niet op een voor de slachtoffers beledi?gende manier, denk ik."
U schreef toen dat Faurisson "vrij overtuigend" aantoont dat de dagboeken van Anne Frank niet echt zijn. In 1986 publiceerde het Nederlandse Rijksinstituut voor Oorlogsdocumentatie (RIOD) nochtans een studie waarin de echtheid van die dagboeken wél werd aangetoond en de aantij?gingen van Faurisson werden weerlegd. Waarom is dat nooit besproken?
Raes: "Dat is misschien een aspect dat wij verwaarlozen, dat geef ik toe. Maar wat wij nooit ontkennen is dat de familie Frank inderdaad gedeporteerd is geweest en dat Anne Frank is omgekomen in een concentratiekamp ten gevolge van tyfus. De deportatie van een groot aantal joden kan niet ontkend wor?den. Wie dat toch ontkent, is dom of te kwader trouw. Op welke manier die mensen nu omgekomen zijn, is een discussie die ik niet ga aangaan."

http://www.blokwatch.be/content/view/79/51/lang.nl/

Faurisson Update (engels)

De Complete Feiten Over De Holocaust

[ 1 ] [ 2 ] [ 3 ] [ 4 ]

Noam CHOMSKY, Enkele elementaire opmerkingen bij het recht op vrije meningsuiting
(1980)

De linkse Amerikaanse criticus Noam Chomsky schreef de onderstaande tekst na de storm van kritiek, die in Frankrijk opstak nadat hij een petitie had getekend ten voordele van het vrije spreekrecht voor de holocaust-revisionist Robert Faurisson

GIANNI, De leugens over de Holocaust

[...] Nu, zestig jaar na de Tweede Wereldoorlog blijken vele joodse ooggetuigenverslagen niet meer dan leugens en propaganda en hebben ze nog minder waarde dan stadslegenden. Elke genocide die plaatsvindt is een verschrikelijke belevenis voor de mensen die worden vermoord. Jood of geen jood. Maar dit wil niet zeggen dat leugens die al decennia aanhouden we als waarheid moeten aanschouwen. [...]

Holocaustontkenning of Holocaustrevisionisme is het verwerpen van een gedeelte of het geheel van de conventionele geschiedenis van de Holocaust, waarin Nazi-Duitsland en zijn bondgenoten genocide uitvoerden op miljoenen Jood gedurende de Tweede Wereldoorlog, daarbij de specifieke opdracht van Adolf Hitler opvolgend.

Regelmatig wordt door het Meldpunt Discriminatie Internet tegen bepaalde uitingen van revisionisme op het Internet opgetreden, aangezien zij tegen de Nederlandse wet ingaan. In Nederland is het bagatelliseren of ontkennen van de holocaust verboden.

Terminologie

historicus gebruiken de academische term "historisch revisionisme" voor het onderzoek naar de verhalen die als geschiedenis worden verteld; dit onderzoek wordt gedaan om de geschiedschrijving te herzien met nieuw ontdekte feiten, met informatie die minder bias bevat, of met preciezere informatie. Ook gevestigde geschiedkundigen staan open voor de mogelijkheid dat geschiedenis, zoals die traditioneel wordt verteld, misschien niet helemaal accuraat is en dus onderworpen kan worden aan een herziening. Historisch revisionisme is in deze zin een algemeen geaccepteerd deel van geschiedkundige studies.

De term historisch revisionisme werd recentelijk echter ook vaak toege?end door veel Holocaust ontkenners. Critici stellen dat Holocaust ontkeners niet het echte historische revisionisme toepassen. Gordon McFee schreef bijvoorbeeld in zijn essay "Why Revisionism isn't" dat:
: "Revisionisten beginnen met het stellen van de conclusie dat de Holocaust niet plaats heeft gevonden en werken daarna terug naar de feiten om ze aan te passen aan al gestelde conclusie. Oftewel, ze keren de ge?ende methodologie om [...], en zetten zo de historische methode van onderzoek en analyse op z'n kop." http://www.holocaust-history.org/revisionism-isnt/

Overtuigingen van Holocaust revisionisten

Holocaust revisionisten doen enkele of alle hieronderstaande claims:

» Er was geen specifieke order door Adolf Hitler of andere Nazi-kopstukken om de Joden uit te roeien, alhoewel hun gevangenschap in concentratiekampen en de slavenarbeid in fabrieken dit effect hadden;
» De Nazi's gebruikten geen gaskamers om Joden massaal te vermoorden;
» Het aantal van 6 miljoen Joodse doden is een onverantwoordelijke overdrijving;
» Het filmmateriaal dat getoond werd na WO2 was speciaal vervaardigd als propaganda tegen de Nazi's door de geallieerden;
» De claims dat hetgeen de Nazi's de Joden hebben aangedaan waren allemaal bedoeld om de intentie van geallieerden om een Joods staat te stichten in Palestina te vergemakkelijken.
» Ondanks dat er misdaden werden gepleegd, werden deze niet centraal georkestreerd en dus had het Nazi opperbevel geen verantwoordelijkheid voor de uitvoering van een deze politiek.
» Het historische bewijs voor de Holocaust is vervalst of moedwillig verkeerd geinterpreteerd.
» Er is een VS, VK of Joodse samenzwering om Joden als slachtoffers af te beelden en om Duitsers te demoniseren.

Argumenten tegen de claims van holocaustontkenners

Een gigantisch aantal academici en geschiedkundigen wijst deze claims af om o.a. de volgende redenen:
» ze redeneren dat het bewijs aangaande de gebeurtenissen te wijd verspreid was en te goed gedocumenteerd om vervalst te zijn geweest.
» Zo waren er duizenden overlevenden van de concentratie kampen die zeer duidelijke ooggetuigenverslagen hebben vastgelegd over de toestanden en de gang van zaken daar.
» Er waren zelfs verschillende bewakers die de verslagen bevestigd hebben.
En hoewel de nazi's veel materiele bewijzen aan het eind van de oorlog nog snel trachtten te vernietigen is er genoeg overgebleven, zoals:
» persoonlijke spullen zoals de miljoenen brillen, tassen en schoenen die in opslagkamers bij de kampen werden aangetroffen.
En het belangrijkste was:
» de nazi's hielden een nauwkeurige administratie bij van de gevangenen in de kampen en de transporten die dagelijks aankwamen. Deze is bij sommige kampen redelijk intact in handen van de snel oprukkende geallieerden gevallen. En deze sprak zeer duidelijke taal over wat er gebeurd was.

Holocaustontkenning onderzocht

Frankrijk en Duitsland hebben een wetgeving die het illegaal maakt om claims te doen die equivalent zijn aan Holocaustontkenning. Veel mensen die de Holocaust niet ontkennen, zoals Noam Chomsky, zijn desondanks toch tegen zulke beperkingen van de vrijheid van meningsuiting. Chomsky zorgde voor rel toen Serge Thion een van Chomsky's essays gebruikte als een voorwoord van een boek met holocaustontkennende essays.

In het Midden Oosten publiceerden de Iraakse en de Syrische regering, evenals de Palestijnse Autoriteit holocaustontkennende werken. Veelal letterlijke en onkritische vertalingen van de 'literatuur' van westerse revisionisten. Deze werden bestsellers in een aantal Arabische naties.

Veel Neo-Nazi groeperingen en aanverwanten zoals 'white suprematists' in de VS ontkennen dat de Holocaust ooit heeft plaatsgevonden en vegen alle bewijzen en ooggetuigeverslagen zonder meer van tafel.

http://www.lexikonia.biz/49898_holocaustontkenning.htm

Publicatieblad van de Europese Unie

KADERBESLUIT 2008/913/JBZ VAN DE RAAD
van 28 november 2008 betreffende de bestrijding van bepaalde vormen en uitingen van racisme en vreemdelingenhaat door middel van het strafrecht

Een spook dwalt rond in deze wereld. Het sppok van het revisionisme. Onder elk geval waar het woord revisionisme gebruikt werd, vele verschillende, wordt nu in 't algemeen aangenommen dat het deze mensen zijn die het als een bewezen feit beschouven dat er geen massavergassingen kunnen gebeurd zijn in de Duitse koncentratiekampen van het Nazistische regime. Deze mensen tezamen met verschillende experten, denken dat er tot nu tee nog geen defintitief getal vastgesteld werd betrffende de de onloochenbare grote verliezen onder de joodse gemeenshap tijdens WO II. Zij eisen de teepassing van objektieve historische methodes om de gebeurtenissen die geleid habben to het einde van deze oorlog te kunnen analyseren. Want deze hebeurtnissen zijn toch een belangrijk deel van onze gezamenlijke geschiedenis.

Revisionisme is de basis voor het onderzoeken van een geschiedkundig feit. Het is dat zoeken dat het verschil maakt tussen geschiedenis en een godsdienstig dogma. In een godsdienstig dogma is de waarheid voor eens en altijd vastgelegd. Er is geen plaats voor twijfels. Gezien hat menselijk wezen naar zekerheden hunkert, vindt het rust in dogma's die trouwens altijd deel uitgemaakt hebben van onze kulturen.
Geschiedenis echter is het zoeken naar de toedracht van ons verleden met de middelen van het huidige. Ze onderzoeken we graag op onze manier, wat er zich juist afgespeeld heeft voor 20 of 50 of 500 jaren. Wat onze voorouders daarvan wisten, is maar het geluid van een klok. Wij moeten dat verleden onderzoeken met de middelen ven vandaag. Dit is gebeurd voor Atilla of veer Julius Caesar, dit is gebeurd met de Italiaanse Rennaissance of met de Franse revolutie. En dat zal onvermijdelijk ook gebeuren met WO II en al het leed dat deze oorlog op vele plaatsen van onze kleine wereld voortgebracht heeft. Revisionisten komen uit vele schakeringen van onze samenleving met verschillende politieke overtuigingen. Doch deze keer werden ze het schlachtoffer van de meest bedorven handelingen : lichamelijk, intellektueel, rechtsverkrachting, enz. Op een lijn gesteld en geregeld door diegenen die allen maar de verdediging van Israël op het oog hadden en de politieke, financiële en militaire voorrechten die verkregen worden door een vastgelegde, partijdige en, naar wij geleven, misleidende voorstelling van WO II.
Daarder is het dat al diegenen die het doelwit werdfen van zulke wrede beschuldigingen, een samenhorigheid hebben ontwikkeld die de totaal vershillende ideeën die hen scheiden, te boven gekomen zijn. Zij allen geloven dat feiten van het allerhoogste belang zijn en zouden moeten tellen wanneer geschiedenis geschreven wordt. Feiten interpreteren gebeurd op een persoonlijke manier en heeft niets te zien met revisionisme op zich. Revisionist zijn heeft niets te zien met racisme, niets te met de orders van deze of gene groep, niets met een princiep of een doktrine, politieke of eender welke, en vooral niets met suggesties en verklaringen dat waarheid van ondergeschikt belang is wegens politieke- of Staatsredenen. Revisonisten van Europa, van gelijk welke schakering, wij willen onze dankbaarheid en bewondering uitspreken voor het feit dat in Zweden Radio Islam opgericht werd en de eerste revisionistische Website. Sedert de val van de Soviët Unie zou het voor iedereen moeten duidelijk zijn dat de Islam de volgende officiële vijand zal worden. Want de oorlogpredikers, de bewapeningsindustrie, de olie-lobbies en de onmachtige politiekers hebben een vijand nodig. Als revisionist herkennen wij vlugger de domme propagandainhoud van de zogezegde "Nieuwsmedia". Wij weten dat politieke en geschiedkundige leugens altijd gebruikt werden om een oorlog voor te bereiden. En we zijn vastbesloten om deze leugens te bestrijden.
Het spook zal gedaante aannemen. De media en de politiekers zijn allemaal in de overtuiging dat Internet overweldigd is door een almachtig revisionistisch komplet. Doch sedert twintig jaren is onze macht alleen maar blijven groeien door deze zelf-illusie van onze tegenstanders. In werkelijkheid zijn we schlechts een handvol machteloze mensen zonder geld. Maar wij hebben wel allemaal ons huiswerk gemaakt. Wij weten waarover wij spreken. Dat is onze enige sterkte in een wereld vol van leugens, halfe waarheden en een bijna totale onwetenheid. En deze sterkte heeft reeds grote resultaten op geleverd.
Wij sporen onze gasten aan om verder te zoeken. Verschillende talen zijn reeds in gebruik, doch onze bezoekers moeten weten dat niet alles in alle talen ter beschikking staat. Graag zouden wij in kontakt treden met vertalers. Zijn er vrijwilligers ? Wij versoeken U om Uw taalkundige vaardigheden te toetsen door van de ene afdeling naar de andere over te gaan. (1996)

Deze tekst staat op Internet alleen om opvaedkundige redenen, om de navorsing aan te moedigen, op een niet-commerciële basis en voor een beperkt gebruik door het internationaal secretariat ven de Vereniging van vroegere liefhebbers van Oorlogs- en van Holocaustverhalen (AAARGH). Het elektronisch adres van het secretariat is
<[email protected] >

Een tekst op het Web plaatsen is gelijk een dokument op een plank van een openbare bibliotheek. Dit kost ons wat geld en werk. We denken dat de lezer die dit vrijwillig leest er voordeel ken van hebben en dat hij bekwaam is om zelfstandig te denken. Een lezer die een dokument op het Web opzoekt, doet dit altijd op eigen verantwoodelijkheid. De auteur zelf, kan niet verdacht worden van mede-verantwoodelijk te zijn voor andere teksten die op deze site kunnen geraadpleegd worden. Aangezien er in zekere landen wetten bestaan (Duitsland, Frankrijk, Israël, Zwitserland, België, Kanada en andere) die een specifieke censuur betreffen, vragen wij niet de toelating van de auteurs die in deze landen leven, aangezien ze niet vrij zijn om hun toelating te verlenen.
Wij plaatsen ons onder de bescherming van artikel 19 van de Verklaring van de Rechten van de Mens dat bepaalt:

Artukel 19 : "Eenieder heeft het recht op vrijheid van mening, wat het recht insluit niet verontrust te worden omwille van zijn meningen en recht door om het even welk uitdrukkinsmiddel en zonder inachtneming van grenzen, inlichtigen en ideeën op te zoeken, te entvangen en te verspreiden." Verklaring van de rechten van de mens, aangenomen door de Algemene Verzameling van deVN (ONU) te Parijs op 10 december 1948.

11, koppelteken een
Artikel 11 - 1. "Elke persoon heeft recht op vrije meningsuiting. Dit recht bevat de vrije denkwijze en de vrijheit om inlichtingen op gedachten te ontvangen of mede te delen zonder dat publieke autoriteiten zich daar kunnen mede bemoeien en zonder inachtneming van grenzen;"
Ookonde van de fundementele rechten in de Eoropese Unie, Nice, 7 december 2000.

"Het Kongres zal geen wet stemmen betreffende het oprichten van een godsdienst, of het verbieden van de vrije uitoefening van een godsdienst, of de vrije meningsuitoefening belemmeren, of van de pers; of het recht van de mensen om zich vredig te versamelen, en om een verzoek te richten aan de regering om klachten recht te trekken". - Artikel een van de Grondwet (Bestaande uit de erste tien Amendementen van de Grondwet van de Verenigde Staten van Amerika), gekend onder de naam "eerste amendement".